Gerechtigheid

Oud geld

Ik ben Sam van Doorn. Ik leef in de wereld van oud geld. In 1831 begon mijn overgrootvader Barthold Assuerus van Doorn een bedrijf. Na zijn werk als apotheker ging hij vermogens beheren. B.A. van Doorn en Comp bestaat nog altijd als onafhankelijk vermogensbeheerder. Onafhankelijk wil zeggen dat het bedrijf eigendom is van de familie Van Doorn en van het management. En niet van een bank. Toen mijn vader in 1972 overleed, kwam ik aan het roer te staan.

Bankier

Naast dit bedrijf was ik commissionair in effecten en was ik tien jaar directeur/aandeelhouder van een kleine bank, de Amsterdamse Crediet en Handelsbank. Mijn mede-eigenaar en ik in 1985 verkochten deze bank later aan Credit Suisse First Boston. Ik heb dus nogal wat contacten, vrienden en bekenden in deze wereld.

Mijn vrienden bij ING

Toen ik in 2002 een dejeuner dinatoire gaf ter gelegenheid van mijn (tweede) huwelijk waren Jan Zegering Hadders, Diederik Laman Trip en Gerrit Tammes daarbij met hun partners.

Zegering Hadders was de bestuursvoorzitter van ING Nederland, Laman Trip was zijn voorganger en Tammes was lid van de raad van bestuur van ING.

Mijn compagnon Erwin de Ruiter

Ook Erwin de Ruiter en zijn vrouw zaten aan. Ik ontmoette De Ruiter in 1992 voor het eerst. Hij was de zwager van de chief trader van mijn effectenhuis. De Ruiter wilde graag een eigen trustkantoor beginnen. Ik was er wel voor in. Het trustkantoor zou ook geld in het laatje kunnen brengen van het vermogensbeheerbedrijf.

Ik kocht klantenportefeuilles voor het bedrijf, dat ik verder overliet aan De Ruiter. Ik vond hem een aardige vent; onze gezinnen gingen zelfs samen op vakantie. Maar de omzet van het kantoor viel tegen.

Witwassen van fout geld

Later bleek dat De Ruiter buitenlandse ondernemers hielp met belastingontduiking en witwassen. Verder zette hij aandelen van de vier werkmaatschappijen van ons trustkantoor op naam van zijn vennootschap, Caute Ltd, zonder te betalen.  De Ondernemingskamer van het Gerechtshof Amsterdam noemde dat wanbeleid en gaf mij mijn bedrijven terug. Daarna hevelde De Ruiter driekwart van mijn klanten over naar het ING-account van zijn bedrijf ICM. Zie witwassen en diefstal.

Diefstal van klanten

Ik voel mij niet alleen bedrogen door mijn voormalige compagnon, maar ook door mijn vrienden van ING, met name Zegering Hadders. De bank heeft ondanks mijn vele waarschuwingen niets gedaan om mijn schade te beperken en is De Ruiter blijven steunen, totdat diens handlanger werd gearresteerd. Ondertussen zegde de bank wel de klantrelatie met mijn bedrijf op. Nota bene twee weken nadat de Ondernemingskamer mij mijn bedrijven had teruggegeven en mij in mijn rechten had hersteld.

“Het moge duidelijk zijn dat ik tot iedere prijs wil voorkomen dat de naam Van Doorn wordt geassocieerd met de (vermoedelijke) witwaspraktijken van De Ruiter (…) c.s. Om die reden, alsmede ter voorkoming/beperking van eventuele aansprakelijkheid jegens o.a. de fiscale autoriteiten, verlang ik dat genoemde activiteiten met wortel en tak worden uitgeroeid en dat passende sancties tegen de schuldigen worden getroffen.”
Citaat uit het voorstel gedaan aan de ING c.q. Mr. D. Baron van Wassenaer om te komen tot een gezamenlijk aanklacht, november 2009

Strafzaak

Sinds 2005 strijd ik voor gerechtigheid. Met wisselend succes, want de rechterlijke macht stort zich liever op een individu dan op een grootbank. Ik geef een kort en globaal overzicht over het verloop van de strafzaak tegen De Ruiter respectievelijk ING en van de civielrechtelijke zaak om mijn schade vergoed te krijgen.

Celstraf voor Erwin de Ruiter

Nadat ik een forensisch onderzoeker, witwasexpert en advocaat heb ingeschakeld, lever ik het Openbaar Ministerie in 2010 een panklare aangifte. Het duurt even voordat de FIOD hier iets mee doet. Uiteindelijk worden de directeuren en een medewerkster van het trustkantoor veroordeeld. De Ruiter krijgt een celstraf van drie jaar en een bestuursverbod van drie jaar. Naar eigen zeggen kon De Ruiter zich in eerste instantie geen advocaat veroorloven, omdat de studiekosten van zijn zoon en dochter zo hoog waren.

Criminele organisatie

In hoger beroep had De Ruiter echter wel een advocaat en viel de celstraf even hoog uit. Volgens het Hof heeft hij ‘feitelijk leiding gegeven’ aan valsheid in geschrift en gewoontewitwassen en heeft hij deelgenomen aan een criminele organisatie.

ING sloot ogen

In mijn ogen maakt de trustdesk van ING ook deel uit van die criminele organisatie. Al was het maar omdat ik Jan Zegering Hadders en andere ING-ers herhaaldelijk heb gewaarschuwd en de bank nog jarenlang heeft geprofiteerd van De Ruiter’s witwasserij. In 2018 betaalde ING 775 miljoen euro aan de Staat omdat de bank niet had voorkomen dat er honderden miljoenen euro’s werden witgewassen via de bankrekeningen van klanten. Bij De Ruiter gaat het om precies hetzelfde soort feiten.

OM vervolgt ING niet

Vreemd genoeg was dat voor het OM juist een reden om mijn zaak te laten rusten. Het onderzoek dat tot de schikking van 775 miljoen zou leiden liep toen al. Er waren (dus) te weinig mensen en middelen voor nog een grote zaak. Mijn zaak zou er niets aan toevoegen.

Toen De Ruiter in hoger beroep terechtstond was diens advocaat verbaasd dat ING nooit een signaal heeft afgegeven dat er iets mis was met de transacties. De voorzitter van het gerechtshof, mr. A.P.M. van Rijn, kapte de raadsman af: ‘Verbazing is geen vraag.’ Nu wil het toeval dat Van Rijn bezoldigd lid is van de Tuchtcommissie Banken, die beoordeelt of individuele bankiers zich wel aan de gedragscode hebben gehouden. In dat college word je niet benoemd als je je opstelt als vijand van het bankwezen.

Civiele zaak

In civiele zaken procedeert niet de overheid tegen de partij die de regels overtreedt, maar moet degene die daarvan de schade lijdt dit zelf doen. Als het OM in mijn zaak ook achter ING was aangegaan dan was het voor mij een stuk eenvoudiger geweest om mijn schade te verhalen op de bank. Want van De Ruiter hoef ik geen geld te verwachten, ook al heeft de rechtbank gezegd dat hij mijn schade moet vergoeden. Hij is namelijk geëmigreerd naar Dubai en daar is het lastig om geld te incasseren. Vandaar dat ik mijn pijlen tevens richt op ING, die De Ruiter c.s. tegen beter weten in heeft gefaciliteerd. Maar ook in de civiele zaak is de Rechtspraak de bank ter wille.

ING vrijgepleit

Simpel gezegd zeggen de rechtbank en het gerechtshof dat De Ruiter mijn klanten niet heeft gestolen, omdat “de klanten zelf weg wilden”. Los daarvan was de bank volgens de rechtbank en het hof bevoegd de klanten over te hevelen naar het elektronisch-bankieren-account van De Ruiter’s bedrijf. Het punt is echter dat De Ruiter in veel gevallen deed alsof de klanten weg wilden, met zichtbaar valse UBO-documenten (aldus vonnis 17/8/2022).

Achtergehouden bewijs

Om de overdracht te kunnen fiatteren had de bank een opdracht nodig van de UBO. Dat zijn de ultimate beneficial owners ofwel de personen die feitelijk eigenaar zijn van de cliëntvennootschappen. De bank had bovendien kopieën nodig van de paspoorten van de UBO’s. De bank heeft herhaaldelijk tegen de rechtbank en het gerechtshof gezegd dat zij over die UBO-documenten beschikte. De rechters en raadsheren hebben de bank niet gedwongen dit te bewijzen.

De Hoge Raad vond de zaak niet de moeite waard om inhoudelijk te behandelen en zette in april 2021 een goedkeurend en definitief stempel op de uitspraak van het gerechtshof.

Herroeping uitspraken

Ik vermoedde dat de bank niet de UBO-documenten had om de overgang te kunnen fiatteren, maar kon dat niet bewijzen. Pas na de uitspraak van de Hoge Raad kreeg ik het bewijs daarvoor in handen. De bank heeft bij herhaling niet de waarheid gesproken tegenover de rechters en raadsheren en daarom heb ik een verzoek ingediend om de uitspraken te herroepen.

Oud geld versus fout geld

Ik ben van 1944 en weet niet of ik de afloop van de strijd van oud geld tegen fout geld nog ga meemaken. Zowel de bank als mijn vrienden hebben mij laten vallen. Daarom geef ik niet op.